ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ

Πόση ώρα επιτρέπεται να παίζουν με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή τα παιδιά;

Σε έναν κόσμο όπου όλοι μας περιβαλλόμαστε νυχθημερόν από κάθε είδους ψηφιακά μέσα, είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς ποια είναι η ιδανική διάρκεια της ενασχόλησης με αυτά για τα παιδιά.
Προ πολλών ετών, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (ΑΑΡ) είχε θεσπίσει ένα απλό όριο: όχι πάνω από δύο ώρες την ημέρα μπροστά στην τηλεόραση ή σε οποιαδήποτε άλλη οθόνη από την ηλικία των δύο ετών και μετά. Την περασμένη Παρασκευή, όμως, στη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της στο Σαν Φρανσίσκο, η ΑΑΡ παραδέχθηκε ότι η σύσταση αυτή δεν είναι και τόσο ρεαλιστική και πρέπει να αναθεωρηθεί.
Η πρώτη μεγάλη αλλαγή αφορά το τι εννοούμε όταν λέμε «χρόνος μπροστά στην οθόνη». Η ΑΑΡ τονίζει ότι τα όποια όρια πρέπει να αφορούν την ψυχαγωγία και όχι την εκπαίδευση, διότι άλλο είναι να παίζει το παιδί Clash of Clans και άλλο να ψάχνει πληροφορίες για μια εργασία στο μάθημα της Πληροφορικής ή της Ιστορίας.
Η δεύτερη μεγάλη αλλαγή αφορά τη μεταβολή των συστάσεων ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Συνοπτικά, για τα παιδιά ηλικίας 2-5 ετών συνιστάται να μην υπερβαίνουν τη μία ώρα ψυχαγωγίας μπροστά σε οθόνη την ημέρα και για τα παιδιά ηλικίας άνω των έξι ετών να λαμβάνουν την απόφαση οι γονείς, οι οποίοι ξέρουν καλύτερα τα παιδιά και το ημερήσιο πρόγραμμά τους.
Τα βρέφη και τα νήπια όμως είναι εξαιρετικά ευάλωτα στις οθόνες και γι’ αυτό έως την ηλικία των 18 μηνών δεν πρέπει να τους επιτρέπεται παρά μόνο κάποια σποραδική βιντεοκλήση με τη γιαγιά, τον παππού ή όποιον αγαπημένο ενήλικο λείπει μακριά σε ταξίδι.
Τα νήπια
Για τους γονείς νηπίων, βέβαια, ο πλήρης αποκλεισμός της τεχνολογίας μπορεί να είναι δύσκολος, παραδέχθηκε η ελληνικής καταγωγής παιδίατρος και εκπρόσωπος της ΑΑΡ δρ Γιολάντα Ριντ Χασιάκου, η οποία συνυπογράφει τις νέεςΟΔΗΓΊΕΣ μαζί με άλλους ειδικούς.
«Εχει όμως ύψιστη σημασία για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους και την υγιή σχέση γονέως – παιδιού» πρόσθεσε. «Ο θόρυβος και η δραστηριότητα της οθόνης αποσπούν την προσοχή του μωρού και, ακόμα κιΑΝ δεν κοιτάζει απευθείας την οθόνη, μπορεί να διεγερθεί από τους ήχους και τα φώτα που αναβοσβήνουν, εκδηλώνοντας εκνευρισμό ή προβλήματα στον ύπνο».
Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι χάνει την πολύτιμη επαφή με τα μάτια του ενηλίκου που το φροντίζει: αυτή η επαφή είναι η καλύτερη για την ανάπτυξη του εγκεφάλου αλλά και για τη συμπεριφορά των μωρών όταν μεγαλώσουν, είπε. «Η τηλεόραση δεν πρέπει να είναι η μπέιμπι σίτερ» τόνισε. «Είναι απείρως προτιμότερο να μιλάτε με το παιδί ή να του διαβάζετε ένα βιβλίο, έχοντας συνεχώς την τηλεόραση και τα κομπιούτερ κλειστά».
Δύο έως πέντε ετών
Στα λίγο μεγαλύτερα νήπια και στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, μεγάλη σημασία δεν έχει μόνο η διάρκεια της ψυχαγωγίας μπροστά σε μια οθόνη αλλά και το περιεχόμενό της.
Το ιδανικό, σύμφωνα με την ΑΑΡ, είναι να βλέπουν τα παιδιά βιντεοκασέτες εκπαιδευτικού περιεχομένου χωρίς διαφημίσεις που τους προκαλούν υπερδιέγερση, κατά τη δρα Χασιάκου.
Οπως εξηγεί, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν έχουν αναπτύξει τις νοητικές δεξιότητες για να κατανοούν τις διαφημίσεις ή τα κινούμενα σχέδια ούτε μπορούν να αποκωδικοποιούν τιςΕΙΚΌΝΕΣ όπως τα παιδιά σχολικής ηλικίας. Με άλλα λόγια, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον αληθινό κόσμο από τον φανταστικό.
Μπορεί λοιπόν τα προσεκτικά επιλεγμένα χωρίς βίαιες σκηνές κινούμενα σχέδια να είναι κατάλληλα για την ηλικία τους, αλλά τα εκπαιδευτικού περιεχομένου βίντεο για μικρά παιδιά ή μια συζήτηση μέσω του Skype με τη γιαγιά μπορεί να ωφελήσει περισσότερο την ανάπτυξή τους.
Μετά τα έξι έτη
Οταν το παιδί πάει στο σχολείο, στο χέρι των γονιών είναι να καθορίσουν τη διάρκεια της ψυχαγωγίας μπροστά σε μια οθόνη. Η ΑΑΡ συνιστά να είναι η μικρότερη δυνατή, με τους γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να ασχολούνται παραγωγικά με τα ψηφιακά μέσα, αφού πρώτα τελειώσουν όλα τα άλλα που χρειάζονται για υγιή ανάπτυξη.
Ποια είναι τα «όλα τα άλλα»; Για το μέσο υγιές παιδί είναι το σχολείο, το διάβασμα, τουλάχιστον μία ώρα φυσικής δραστηριότητας την ημέρα, οι κοινωνικές επαφές και ο μεσημβρινός ύπνος, που αντιστοιχούν σε περίπου 12 ώρες από το ημερήσιο πρόγραμμα του παιδιού – χώρια οι απαραίτητες ώρες του βραδινού ύπνου. Υστερα από όλα αυτά, «όση ώρα απομείνει μπορεί να αφιερωθεί στο παιχνίδι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή» λέει η δρ Χασιάκου.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ώρα του ηλεκτρονικού παιχνιδιού δεν πρέπει ποτέ να υποκαθιστά υγιεινές δραστηριότητες, ιδίως τον ύπνο, τις κοινωνικές επαφές και την φυσική δραστηριότητα, προειδοποιεί η ΑΑΡ.
Η προστασία
Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι να διδάξουν οι γονείς στα παιδιά τους να χρησιμοποιούν την τεχνολογία ως εργαλείο δημιουργίας, σύνδεσης και μάθησης, και να προστατεύονται από τις αρνητικές πλευρές της: τον εκφοβισμό στο διαδίκτυο (cyber bullying), την αποστολή σεξουαλικού περιεχομένου μηνυμάτων και εικόνων (sexting) και το κακόβουλο περιεχόμενο κάθε είδους και μορφής.
Για να επιτευχθούν όλ’ αυτά:
* Να βλέπετε μαζί με τα παιδιά σας τηλεόραση όταν είναι μικρά, για να συζητάτε όσα βλέπετε, συμπεριλαμβανομένων των διαφημίσεων.
* Υιοθετήστε πρώτοι εσείς υγιεινές ψηφιακές συνήθειες. Με άλλα λόγια, να κλείνετε τα κινητά, τις τηλεοράσεις και τα κομπιούτερ το βράδυ, να μην παίζετε με τις ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια και να μην έχετε συνέχεια το νου σας στο κινητό (τα παιδιά το καταλαβαίνουν και θυμώνουν πάρα πολύ, προειδοποιούν οι ειδικοί).
* Καθιερώστε ώρες και ζώνες χωρίς ψηφιακά μέσα για όλη την οικογένεια (π.χ. κανένας δεν θα παίρνει ψηφιακά μέσα στο υπνοδωμάτιο ούτε θα τα χρησιμοποιεί την ώρα του φαγητού).
* Βάλτε όλα τα κομπιούτερ στο σαλόνι, για να παρακολουθείτε την ψηφιακή δραστηριότητα του παιδιού σας.
* Παίξτε ηλεκτρονικά παιχνίδια μαζί με το παιδί σας, για να του διδάξετε ότι και η ψυχαγωγία είναι καλύτερη με κοινωνική αλληλεπίδραση.
* Να έχετε το νου σας για σημάδια εθισμού. Αν το παιδί χάνει ύπνο ή μένει αδιάβαστο για να παίζει στο κινητό ή στο τάμπλετ, πρέπει να παρέμβετε.
ΠΗΓΗ:http://eidikidiapaidagogisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_7.html

ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

πολλαπλή νοημοσύνη στο σχολείο

H θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης

H θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης δεν είναι καινούρια, καθώς μετράει σχεδόν 30 χρόνια αναγνώρισης από την επιστημονική κοινότητα. Βεβαίως όταν ο εμπνευστής της, ο Howard Gardner καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Harvard, είπε το 1983: «Κύριοι, ξεχάστε όσα ξέρετε, δεν υπάρχει ένα είδος νοημοσύνης, αλλά εφτά», όλοι τον κοίταξαν με απορία.

Διαχωρισμοί της Νοημοσύνης: Η νοημοσύνη διαχωρίζεται σε πρακτική και θεωρητική νοημοσύνη.

Πρακτική Νοημοσύνη

Η πρακτική νοημοσύνη χαρακτηρίζεται από την δύναμη προσαρμογής σε νέες καταστάσεις, η προσαρμογή του ατόμου στις διάφορες καταστάσεις του εξωτερικού κόσμου. Η πρακτική νοημοσύνη του ανθρώπου χαρακτηρίζεται κυρίως από το εργαλείο.
Σε πρώτη φάση έχουμε την επινόηση του εργαλείου με ιδέες που παίρνει από τη φύση για να επιλύσει διάφορα προβλήματα και σε δεύτερη φάση είναι η πολλαπλή χρήση ενός εργαλείου, π.χ. μπορεί να επινοήσει πολλές χρήσεις ενός κομματιού σχοινί.

Θεωρητική Νοημοσύνη

Η θεωρητική νοημοσύνη είναι η ικανότητα του ατόμου να κάνει κρίσεις συλλογισμούς, ενώ χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η αφαιρετική ικανότητα του ατόμου δηλαδή η ικανότητα να βρίσκει ομοιότητες, διαφορές ή σχέσεις.

Θεωρία Πολλαπλής Νοημοσύνης (Multiply Intelligence – ΜΙ) 

Σύμφωνα με τον Howard Gardner η νοημοσύνη έχει εφτά βασικά επίπεδα που είναι τα εξής :

* Γλωσσική Νοημοσύνη — Ένα πλεονέκτημα που χαρακτηρίζει αυτούς που είναι πολύ καλοί στο χειρισμό της γλώσσας, της γραμματικής, της ποίησης, στο διάβασμα και στο γράψιμο, π.χ. δικηγόροι, φιλόσοφοι, συγγραφείς, διερμηνείς κ.α. Επίσης, η ικανότητα να μπορείς να εκφράσεις αυτά που σκέφτεσαι με λέξεις, να διατυπώνεις επιχειρήματα, να έχεις προφορικό και γραπτό ειρμό.
* Λογικο-μαθηματική Νοημοσύνη — Φαίνεται ότι είσαι δυνατός σε αυτό το είδος όταν τα πας ιδιαίτερα καλά με αριθμούς, μαθηματικά προβλήματα, αλγόριθμους κ.λπ., όταν βρίσκεις λύσεις εκεί που οι άλλοι σπαζοκεφαλιάζουν. Είναι το είδος νοημοσύνης που κατακλύζει φυσικούς, μαθηματικούς  ή αυτούς με επιστημονικό πνεύμα, π.χ. γιατροί, μηχανικοί, προγραμματιστές, επιστήμονες κ.α.
* Χωροταξική νοημοσύνη — Η αντιληπτική ικανότητα να δημιουργούμε ένα νοητικό μοντέλο ενός χώρου και μετά να το χειριζόμαστε και να λειτουργούμε χρησιμοποιώντας αυτό το μοντέλο. Επίσης, αν προσανατολίζεσαι εύκολα, αν αντιλαμβάνεσαι το χώρο γύρω σου, τα αντικείμενα και τις διαστάσεις τους. Ναυτικοί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, διακοσμητές, γλύπτες και καλλιτέχνες (ζωγράφοι) πιθανόν όλοι έχουν ανεπτυγμένη χωροταξική νοημοσύνη.
* Μουσική Νοημοσύνη — Δεν χρειάζεται να είσαι ο Μπετόβεν και να γράφεις μουσική ακόμα και κουφός", για να πεις ότι είσαι μουσικά ευφυής. Αρκεί να μπορείς άνετα να καταλάβεις τη μουσική και τις νότες, να παίζεις ή να συνθέτεις. Φανερά χαρακτηρίζει μουσικούς, συνθέτες κ.α.
* Σωματοκινητική (κιναισθητική) Νοημοσύνη — H ικανότητα να διαχειρίζεσαι το σώμα σου με ακρίβεια κινήσεων. Είναι το είδος της νοημοσύνης που δημιουργεί ένα μεγάλο αθλητή, χορευτή, τεχνίτη, ξυλουργό, γλύπτη κ.α.
* Διαπροσωπική Νοημοσύνη — Η ικανότητα να κατανοούμε και να εργαζόμαστε με άλλους ανθρώπους. Όπως και να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες των άλλων, να «διαβάζεις» τους χαρακτήρες και να προσαρμόζεσαι, να μπορείς να αλληλεπιδράς με επιτυχία σε ένα σύνολο, να κοινωνικοποιείσαι εύκολα. Πιθανότερα αυτή παρουσιάζεται σε καλούς πωλητές, πολιτικούς, μεσίτες, δασκάλους κ.α.
* Ενδοπροσωπική Νοημοσύνη — Η ικανότητα να κατανοεί κανείς τον εαυτό του, να χρησιμοποιεί κάποιος τις ικανότητές του πιο επιτυχημένα. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν σχεδόν σε κάθε τομέα που έχει σχέση με το εαυτό τους. Όπως και να μπορείς να αναγνωρίζεις και να κοντρολάρεις τα συναισθήματα σου, να έχεις επίγνωση των ικανοτήτων σου, των φόβων και των επιθυμιών σου και να μπορείς να τα διαχειριστείς προς όφελος σου.

Ένα μυαλό που νιώθει

«Μην σκέφτεσαι, άκου μόνο την καρδιά σου». Αυτό το κλισέ που ακούμε συχνά σε τραγούδια και μελό αμερικανικές ταινίες, φαίνεται πως δεν ισχύει επιστημονικά. Τουλάχιστον όχι από τότε που δύο είδη νοημοσύνης, η ενδοπροσωπική και η διαπροσωπική, συνέθεσαν αυτό που ονομάζουμε σήμερα συναισθηματική νοημοσύνη.

Σίγουρα έχετε ακούσει τον όρο και έχετε νιώσει τον ντόρο. O ψυχολόγος Daniel Goleman, ο σημερινός γκουρού του Emotional Intelligence (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα), τεκμηρίωσε το 1995 όπως κανείς άλλος, ότι πρέπει να καταργήσουμε την αποκλειστικότητα της ψυχρής λογικής των αριθμών και των δεικτών νοημοσύνης. Οι συναισθηματικές δεξιότητες, το να μπορείς δηλαδή να κατανοείς και να χρησιμοποιείς τα συναισθήματα σαν δύναμη επιρροής τόσο του εαυτού σου όσο και των άλλων, φαίνεται σήμερα πως είναι ένα είδος ευφυΐας πολύ πιο σημαντικό -και σπάνιο – από οποιαδήποτε μαθηματική διάνοια.

Σύμφωνα με τον ορισμό του Goleman, συναισθηματική νοημοσύνη είναι «η ικανότητα

• να γνωρίζεις τι αισθάνεσαι και να είσαι ικανός να διαχειριστείς αυτά τα συναισθήματα πριν αφήσεις να «χειριστούν» αυτά εσένα,
• να είσαι ικανός να παρακινείς τον εαυτό σου ώστε να ολοκληρώνεις τους στόχους σου, να είσαι δημιουργικός και να καταβάλλεις το μέγιστο δυνατό των ικανοτήτων σου
• να κατανοείς το τι αισθάνονται οι άλλοι και να μπορείς να χειρίζεσαι αποτελεσματικά τις σχέσεις μαζί τους»

Και η λίστα μεγαλώνει Από τότε που ο Gardner και ο Goleman καταπιάστηκαν με τις νοημοσύνες, μας έκαναν να νιώθουμε περίεργα γιατί μέχρι πρότινος απορρίπταμε σαν ‘χαζό’ κάθε άνθρωπο που δεν μοιραζόταν το ίδιο είδος νοημοσύνης με εμάς. Κανείς δεν μπορεί να είναι έξυπνος σε όλα. H απόλυτη ευφυΐα δεν υπάρχει. Ακόμα και ο Αϊνστάιν, πρέπει να υπήρχαν στιγμές όπου ένιωθε αδαής μπροστά σε προβλήματα που δεν είχαν να κάνουν με τη φυσική ή τα μαθηματικά.

Οι μεγαλύτερες διάνοιες στην Ιστορία φαίνεται μάλιστα ότι υστερούσαν υπερβολικά στην ενδοπροσωπική νοημοσύνη. Πολλοί δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την «κλίση» τους, ήταν αυτοκαταστροφικοί, απομονωμένοι από τον κόσμο. Κι όμως, τους θεωρούμε υποδείγματα εξυπνάδας.

Τα τελευταία χρόνια μετά το βιβλίο του Howard Gardner «Frames of Mind: The Theory of Multiple Intelligences», φαίνεται πως π λίστα με τα είδη νοημοσύνης μεγαλώνει κι άλλο.

O Howard Gardner υπολογίζει ότι υπάρχει και νατουραλιστική νοημοσύνη: το να σκέφτεσαι κριτικά απέναντι στο περιβάλλον, τις ανάγκες του, και τις φθορές που προκαλείς εσύ σε αυτό με τις καθημερινές σου συνήθειες.

Η νοημοσύνη αυτή σχετίζεται με τη φύση και τη σύνδεση της πληροφορίας με το φυσικό περίγυρο. Είναι η νεότερη νοημοσύνη (προστέθηκε στη θεωρία το 1996). Τα άτομα με νατουραλιστική ή φυσιοκρατική νοημοσύνη είναι ευαίσθητα ως προς τη φύση και τη θέση τους μέσα σε αυτήν και διαθέτουν μεγαλύτερη ευκολία στη φροντίδα και την αλληλεπίδραση με τα ζώα. Μπορούν επίσης να διακρίνουν αλλαγές στον καιρό ή στο φυσικό τους περίγυρο και να αναγνωρίζουν και να ταξινομούν τα διάφορα είδη. Μαθαίνουν καλύτερα όταν το αντικείμενο μάθησης περιλαμβάνει συλλογή ή ανάλυση ή είναι στενά συνδεδεμένο με τη φύση. Παράλληλα, δεν αρέσκονται στο να μαθαίνουν άγνωστα ή φαινομενικά άχρηστα πράγματα που συνδέονται ελάχιστα ή καθόλου με τη φύση. Είναι καλό οι «φυσιοκράτες» μαθητές να μαθαίνουν έξω στη φύση ή μέσω ενός κιναισθητικού τρόπου. Τα επαγγέλματα που ταιριάζουν σε αυτά τα άτομα είναι του επιστήμονα, του οικολόγου, του κηπουρού, του βοτανικού, του κυνηγού και του αγρότη.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένα βιβλίο με τίτλο «Οικολογική νοημοσύνη», από τον Daniel Goleman, τον άλλο υποστηρικτή αυτής της επαναστατικής θεωρίας. Εκτός αυτών, ακόμα δύο είδπ ευφυΐας συζητιούνται σήμερα, αν και δεν έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα ακόμα: η υπαρξιακή και η πνευματική.

Η υπαρξιακή νοημοσύνη είναι η ικανότητα να τοποθετεί κανείς τον εαυτό του στις διαστάσεις του κόσμου – άπειρο και απειροελάχιστο – και να σέβεται και να προβληματίζεται πάνω σε διάφορα υπαρξιακά ζητήματα της ανθρώπινης φύσης, όπως τη σημασία της ζωής, την έννοια του θανάτου, τη μοίρα του φυσικού και ψυχικού κόσμου και να βιώνει εμπειρίες, όπως την αγάπη ενός άλλου προσώπου ή να χάνεται στη μαγεία ενός έργου τέχνης.

Παραδείγματα ανθρώπων με υψηλό δείκτη υπαρξιακής νοημοσύνης ήταν ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Έμερσον, ο Αϊνστάιν, ο Κομφούκιος.

Μήπως, λοιπόν, το να βλέπουμε «χαζούς» παντού γύρω μας, είναι μια μορφή ρατσισμού προς το διαφορετικό; Μήπως πρέπει να σκεφτούμε ότι η ασυνεννοησία μεταξύ μας δεν οφείλεται στο ότι κάποιοι είναι εξυπνότεροι; Και μήπως τελικά δεν έχει τόση σημασία το IQ αλλά το I can;

πηγή:sciencearchives.wordpress.com

ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ

ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ: ΑΝΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΨΗΛΑ! (Άρθρο Κασαβέτη)

Μήπως το παιδί σας πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο σαν να πρόκειται να δουλέψει στα κάτεργα; Κρύβετε πίσω από το διπλανό του, γιατί τρέμει να σηκωθεί στον πίνακα; Νιώθει ότι θ’ αποτύχει στο τεστ των μαθηματικών, ενώ έχει μελετήσει ώρες ολόκληρες;  Πιθανόν αυτό που χρειάζεται είναι μια μικρή ώθηση για να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και τις δυνατότητές του!

Mε τη συνεργασία της Δρ. Β. Σίμου, Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής, Αυτοεκτίμησης και Συμβουλευτικής ΣΨΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Η σχολική αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος που βλέπει και αξιολογεί το παιδί τον εαυτό του μέσα στο σχολείο. Το πώς αισθάνεται για διάφορες πλευρές του εαυτού του, όπως είναι οι ικανότητες, η συμπεριφορά, η εμφάνιση και φυσικά οι επιδόσεις του στα μαθήματα.  Διαμορφώνεται από τα πρώτα χρόνια του παιδιού στο σχολείο, γι’ αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι σημαντικές για να διαμορφωθεί μια υγιής σχολική αυτοεκτίμηση.To αναπτυξιακό στάδιο του χτισίματος της Αυτοεκτίμησης,είναι η σχολική περίοδοε 6-12 ετών.
Γενικά το αίσθημα της αυτοεκτίμησης περιλαμβάνει πίστη στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας. Όταν η  αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή, τα αρνητικά έχουν μεγαλύτερη δύναμη πάνω στο παιδί  από τα θετικά. Πράγμα που σημαίνει ότι με την παραμικρή αποτυχία απογοητεύεται, πτοείται και τα παρατάει.
Σύμφωνα με έρευνες το χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης συνήθως επηρεάζει αρνητικά τη σχολική απόδοση ενός μαθητή. Έχει βρεθεί δηλαδή ότι η υψηλή αυτοεκτίμηση συνδέεται με υψηλή σχολική επίδοση και αντίστροφα,  ότι η χαμηλή σχολική επίδοση συνδέεται με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Έχει όντως χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση;
Ένα παιδί  πάντως που είναι πολύ ντροπαλό ή δειλό μέσα στην τάξη ή στο προαύλιο, μπορεί να έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση. Το ίδιο ισχύει και για έναν μαθητή που δεν προσέχει στο μάθημα, δε συζητά εύκολα, δείχνει κουρασμένος, έχει μελαγχολική έκφραση και κλείνεται στον εαυτό του.  Γενικά, παιδιά που δεν έχουν φίλους στο σχολείο, που συνήθως απομονώνονται, αποφεύγουν να συμμετέχουν στο μάθημα και γενικά στις σχολικές δραστηριότητες μπορεί να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτά όμως είναι σημάδια που θα εντοπίσει ο εκπαιδευτικός στο σχολείο και πιθανόν να σας ενημερώσει. Στο σπίτι, όμως, πώς μπορείτε να καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση; Γενικά, ένα παιδί  που έχει αρνητική σχέση με το σχολείο και δεν αντιμετωπίζει απλά και μόνο πρόβλημα προσαρμογής, πιθανόν να έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να συζητήσετε με τον εκπαιδευτικό, ώστε να διαπιστώσετε αν οι υποψίες σας επιβεβαιώνονται από τη δική του εκτίμηση.

5 παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά τη σχολική αυτοεκτίμηση.

• Προβλήματα στην οικογένεια όπως διαζύγιο, σοβαρή ασθένεια ή θάνατος,  παρατεταμένη απουσία ενός από τους δύο γονείς  για οποιονδήποτε λόγο, εντάσεις και καβγάδες στο σπίτι.  
• Η διαφορετικότητα. Η διαφορετική φυλή ή έθνος, το διαφορετικό χρώμα δέρματος, τα διαφορετικά σωματικά ή φυσικά χαρακτηριστικά, μπορεί να αποτελούν αιτία χαμηλής αυτοεκτίμησης ιδιαίτερα αν συνδεθεί με φαινόμενα αποκλεισμού. 
• Η υπερπροστασία από τους γονείς  μπορεί να έχει σαν συνέπεια τη μη ανάληψη ευθυνών από το παιδί, πράγμα που με τη σειρά του σαμποτάρει την αυτοπεποίθησή του στο σχολείο. Αν νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει στο σπίτι, είναι φυσικό να νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει και στο σχολείο. 
• Οι μαθησιακές δυσκολίες  οδηγούν αρκετές φορές σε χαμηλή σχολική επίδοση, αφού το παιδί  δεν μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό μάθησης της υπόλοιπης τάξης.  Γι’ αυτό είναι σημαντικό να εντοπιστούν εγκαίρως, έτσι ώστε το παιδί να λάβει την υποστήριξη και καθοδήγηση που χρειάζεται και να νιώσει ότι μπορεί να τα καταφέρει. 
• Γονείς που έχουν μανία με το άριστα μπορεί να σαμποτάρουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών τους.  Γενικά, γονείς που βλέπουν το παιδί σαν προέκταση του εαυτού τους μπορεί με τις φιλοδοξίες και τις προσδοκίες τους για υψηλές μαθητικές επιδόσεις να κάνουν τα παιδιά τους να νιώσουν ότι δεν τα καταφέρνουν αρκετά καλά, όταν οι επιδόσεις τους δεν είναι άριστες.
• Ο ρόλος του εκπαιδευτικού
  Με την είσοδο των παιδιών στο σχολείο, ο εκπαιδευτικός, έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπος με μαθητές που είτε η αυτοεκτίμησή τους είναι υψηλή, είτε μειωμένη ανάλογα με τον τρόπο που έχουν ανατραφεί από το σπίτι.  Η αλήθεια είναι πάντως ο εκπαιδευτικός με της στάση του και το σωστό χειρισμό μπορεί να βοηθήσει έναν μαθητή με χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση να ξεπεράσει το πρόβλημα.
  Για τα συνεσταλμένα παιδιά η σωστή προσέγγιση, η ιδιαίτερη προσοχή και η ενθάρρυνση για συμμετοχή σε δραστηριότητες είναι ιδιαίτερα σημαντική για να τονωθεί η αυτοπεποίθησή τους. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να κινητοποιήσει το μαθητή με την ανάθεση πρωτοβουλιών, τονίζοντας τα θετικά στοιχεία της συμπεριφοράς του και επαινώντας κάθε προσπάθεια ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είναι επίσης σημαντικό  να βοηθήσει να ανακάλυψη τις ικανοτήτων τους  ακόμα και κάποια κρυφά ταλέντα και να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και στις δυνατότητές του.
  
  Ο ρόλος του γονιού
  Το πρώτο και το σημαντικότερο είναι να μην έχετε άγχος σχετικά με τη σχολική  μελέτη, γιατί έτσι αγχώνετε το παιδί σας και κλονίζετε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις δυνατότητές του. Γενικά ο τρόπος που γίνεται η μελέτη στο σπίτι μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το παιδί,  ενθαρρύνοντάς το ή αποθαρρύνοντάς το να πιστέψει στον εαυτό του. Παρόλο που είναι σημαντικό να σταθείτε δίπλα στο παιδί σας για να το βοηθήσετε στη μελέτη, ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, είναι σημαντικό να το καθοδηγείτε κι όχι να του δίνετε οδηγίες που θα μπορούσε μόνο του να αντιληφθεί.  Να είστε λοιπόν δίπλα του, χωρίς όμως να του στερείτε τη δυνατότητα να αναπτύξει τη δική του ευθύνη στη μελέτη, ώστε σιγά σιγά να μάθει να διαβάζει μόνο του.  Αν είστε συνέχεια από πάνω του και του λέτε διαρκώς τι να κάνει, το παιδί θα νιώσει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του ούτε στο σπίτι και πόσο μάλλον στο σχολείο. Βασική προϋπόθεση επίσης είναι οι απαιτήσεις των γονιών να ανταποκρίνονται στο επίπεδο των δυνατοτήτων του παιδιού. Οι υψηλές προσδοκίες μπορεί να αγχώσουν το παιδί που θα νιώσει ότι δεν αξίζει αν δεν μπορεί να πετύχει τον ανώτερο στόχο που είναι το άριστα.
  
  10 τρόποι για  να ενισχύσετε τη σχολική αυτοεκτίμηση του παιδιού σας
  Η αλήθεια πάντως είναι ότι γονείς που φτιάχνουν ένα οικογενειακό περιβάλλον που στηρίζει το παιδί συναισθηματικά, μπορούν  να ελαττώσουν σε μεγάλο βαθμό την πιθανότητα καταστροφής της αυτοαντίληψης του παιδιού τους. Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει: «Για να είσαι αποτελεσματικός γονιός πρέπει πρώτα να δώσεις στο παιδί σου ρίζες για να μπορέσει να αναπτυχθεί και μετά φτερά για να πετάξει». Γι’ αυτό:
1. Προσέξτε τι λέτε στο παιδί σας γιατί μπορεί να συμφωνήσει μαζί σας. Προτού αποκαλέσετε ένα παιδί ανόητο, απρόσεχτο ή οποιαδήποτε άλλο αρνητικό χαρακτηρισμό αναλογιστείτε την ερώτηση: «Έτσι θέλω να βιώσει το παιδί μου τον εαυτό του;» Να θυμάστε ότι τα παιδιά βλέπουν τον εαυτό του όπως νομίζουν ότι τα βλέπουν οι γονείς τους. Γι’ αυτό ακόμα και μια αποτυχία να τη σχολιάζετε με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο. 
2. Ο θετικός λόγος και η αίσθηση της ασφάλειας είναι δύο από τους βασικότερους παράγοντες που βοηθούν την καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης. Ο έπαινος χρειάζεται όχι μόνο στις επιτυχίες αλλά και ως επιβράβευση της προσπάθειας.  Θα πρέπει όμως να είναι συγκεκριμένος και ανάλογος προς το αντικείμενο. Γενικός και αφηρημένος έπαινος αφήνει το παιδί να αναρωτιέται για ποιο πράγμα επαινέθηκε. Το να πούμε σε ένα παιδί που μας βοήθησε στην τακτοποίηση της βιβλιοθήκης : «Είσαι καλό παιδί σήμερα» πιθανόν να το μπερδέψει. Για να έχει αποτέλεσμα είναι καλύτερα να πείτε: «Τα βιβλία είναι όλα στη θέση τους τώρα. Θα είναι εύκολο να βρούμε όλοι αυτό που θέλουμε. Ήταν δύσκολο, αλλά τα κατάφερες!»
3. Εντοπίστε και αλλάξτε τις λανθασμένες αντιλήψεις που έχει το παιδί για τον εαυτό του. Π.χ. αν το παιδί μπορεί να πιστεύει ότι είναι κακός μαθητής επειδή δυσκολεύεται στα μαθηματικά ενώ τα πάει καλά στα υπόλοιπα μαθήματα. Είναι σημαντικό να το βοηθήσετε να καταλάβει ότι είναι φυσιολογικό να μην είμαστε παντού και σε όλα καλοί. 
4. Επιτρέψτε του να εκφράζει ελεύθερα τους προβληματισμούς του για το σχολείο, δείχνοντας κατανόηση στις ανησυχίες του αντί να το αποπαίρνετε. Να θυμάστε αποτελεσματικός γονιός που προτιμά να τον εμπιστεύονται παρά να τον φοβούνται. 
5. Είναι σημαντικό ν’ αποδεχτείτε το χρόνο και τον τρόπο του παιδιού κατά τη μελέτη. Να δεχτείτε δηλαδή ότι μπορεί να αργεί να διαβάσει ή να γράψει ή ότι χρειάζεται να του εξηγήσετε κάτι πολλές φορές μέχρι να το καταλάβει. Λέγοντας στο παιδί μας ανυπόμονα «Άσε με να το κάνω εγώ» σαμποτάρουμε την ελευθερία του να προσπαθήσει και να μάθει. 
6. Ενθαρρύνετε το παιδί να αναλάβει περισσότερες ευθύνες μέσα στο σπίτι και να κάνει πράγματα μόνο του, π.χ. στρώσιμο τραπεζιού την ώρα του φαγητού. 
7. Δώστε το σωστό παράδειγμα. Αν το παιδί δει ότι όλοι, ακόμα κι οι γονείς του, μπορεί να κάνουν λάθη, δε θα φοβάται τόσο πολύ για τα δικά του. Αποτελεσματικός γονιός είναι αυτός που εφαρμόζει αυτά που λέει, που παραδέχεται τα λάθη του και ζητάει συγγνώμη, που ενισχύει αντί να αποθαρρύνει, που δίνει εξηγήσεις και όχι εντολές.
8. Αποφύγετε τις συγκρίσεις με άλλα αδέρφια ή με άλλους μαθητές, λαμβάνοντας υπόψη ότι το παιδί σας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα.
9. Φροντίστε οι προσδοκίες σας σχετικά με τις επιδόσεις του παιδιού να είναι ρεαλιστικές δηλαδή ν’ ανταποκρίνονται στις δυνατότητες του παιδιού και μην το αγχώνεται με τις επιδόσεις.
10. Διαχωρίστε το ρόλο του παιδιού από το ρόλο του μαθητή. Το παιδί σας πρέπει να νιώθει ότι το αγαπάτε και το θαυμάζετε, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις του από το σχολείο. 

1. Τα λάθος μηνύματα
2. Πολλές φορές με τον τρόπο που μιλάμε το παιδί παίρνει λάθος μηνύματα. Όταν οι γονείς εκδηλώνουν την απογοήτευσή τους, την αποδοκιμασία τους ή ακόμα και το θυμό τους για τις κακές σχολικές επιδόσεις του παιδιού, τότε αυτό μπορεί να  νομίζει ότι δεν αξίζει ή ότι οι γονείς του δεν το αγαπούν.
3. Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς:
   «Αν δεν τελειώσεις τα μαθήματα, δεν έχει τηλεόραση, γλυκό, παιχνίδι, βόλτα»
   Τι νομίζει το παιδί:
   Δεν είσαι καλό παιδί, αφού δε διαβάζεις.
   Πες το σωστά:  «Έλα να τελειώσουμε τα μαθήματα για να πάμε μετά βόλτα».
   Τι λέει η ειδικός: Η χρήση τιμωρίας, βίας, ταπείνωσης ή γελοιοποίησης, αντί της επιβράβευσης της θετικής συμπεριφοράς του παιδιού φιμώνουν τη φωνή του και διαστρεβλώνουν την αυτοεικόνα του.
   Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς:
    «Πόσες φορές πρέπει να το πούμε, για να το καταλάβεις;»
   Τι νομίζει το παιδί:
   Αν δεν καταλαβαίνεις το μάθημα, τότε δεν είσαι έξυπνος/η.
   Πες το σωστά: «Θα στο πω με διαφορετικό τρόπο, για να το καταλάβεις».
   Τι λέει η ειδικός: Εκφράστε την απογοήτευσή σας χωρίς να αποσύρετε την αγάπη σας. Μπορεί να διδάξετε, χωρίς να καταφεύγετε στην απόρριψη. Η αγάπη δε βιώνεται ως πραγματική όταν το παιδί λαμβάνει μηνύματα του τύπου «Δεν είσαι αρκετός».
   Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς:
   «Πάλι το ίδιο λάθος έκανες; Είσαι απρόσεχτος;»
   Τι νομίζει το παιδί:
   Αν συνέχεια κάνεις τα ίδια λάθη και δεν διορθώνεσαι, τότε σημαίνει πως είσαι όπως θα έπρεπε να είσαι.
   Πες το σωστά: «Βλέπω ότι έγραψες σωστά τη λέξη ‘κοιμάμαι’! Έκανες λάθος όμως το ‘πηγαίνω’…»
   Τι λέει η ειδικός: Η κριτική, πρέπει πάντα να κατευθύνεται μόνο στη συμπεριφορά του παιδιού, ποτέ στο ίδιο το παιδί. Κανένας καλός σκοπός δεν εξυπηρετείται κάνοντας επίθεση στην αυτοεκτίμηση ενός παιδιού. Οι προσδοκίες εξάλλου  που έχουμε για τα παιδιά μας πρέπει να συμβαδίζουν με το επίπεδο της ανάπτυξής τους και των μοναδικών γνωρισμάτων τους. Το να κάνω λάθη εξάλλου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας της μάθησης.
   Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς:
   «Πόσο σ’ αγαπώ που μου φέρνεις τόσα άριστα!»
   Τι νομίζει το παιδί:
   Αν δεν είσαι καλός μαθητής, τότε η μαμά δε θα σ’ αγαπά τόσο πολύ.
   Πες το σωστά: «Μπράβο! Σου αξίζουν συγχαρητήρια!»
   Τι λέει η ειδικός: Δείξτε αγάπη συχνά στο παιδί σας όχι μόνο με λόγια αλλά και αγγίζοντάς το.  Όχι μόνο όταν σας φέρνει άριστα αλλά κι όταν έχει αποτύχει στο τεστ ή είναι στεναχωρημένο ή απογοητευμένο. Ένα παιδί που του φέρονται με αγάπη τείνει να βιώνει τον εαυτό του ως αξιαγάπητο. Η αγάπη μεταβιβάζεται με πράξεις φροντίδας και τη χαρά που δείχνουμε για το γεγονός της ύπαρξης του παιδιού μας. Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πολλά αγγίγματα κουβαλούν μέσα τους έναν βαθύ πόνο. Υποβόσκει η ερώτηση: «Γιατί δε με αγάπησαν αρκετά, ώστε να θέλουν να με αγκαλιάσουν;» «Και αν οι ίδιοι μου οι γονείς δε θέλησαν να με αγκαλιάσουν, τότε γιατί κάποιος άλλος να θελήσει να το κάνει;»

πηγή:http://www.europe-esteem.gr/articles/5-school-selfesteem

παιδί και τηλεόραση

Η πολλή τηλεόραση βλάπτει τα παιδιά

Σύμφωνα με νεοζηλανδική επιστημονική έρευνα

27/07/2016

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει τα παιδιά να μην βλέπουν πάνω από μία έως δύο ώρες τηλεόραση ποιοτικής τηλεόρασης τη μέρα.

Τα παιδιά και οι έφηβοι που παρακολουθούν πολλή τηλεόραση, είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν αντικοινωνική, επιθετική και εγκληματική συμπεριφορά όταν γίνουν ενήλικες, σύμφωνα με μια νέα νεοζηλανδική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Οτάγκο, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπομπ Χάνκοξ του Τμήματος Προληπτικής και Κοινωνικής Ιατρικής, μελέτησαν περίπου 1.000 παιδιά ηλικίας πέντε έως 15 ετών, γεννημένα κατά το 1972-73.

Η μελέτη έδειξε ότι όσα παιδιά παρακολουθούσαν περισσότερη τηλεόραση, είχαν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν αργότερα αντικοινωνική προσωπικότητα και να καταδικαστούν για κάποια εγκληματική συμπεριφορά μετά την ενηλικίωσή τους και έως τα 26 χρόνια τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο κίνδυνος αυτός αυξανόταν κατά περίπου 30% με κάθε παραπάνω ώρα που ως παιδιά περνούσαν μπροστά στην τηλεόραση μέσα στην ημέρα.

Αυτή η αυξημένη πιθανότητα αφορούσε τόσο τα αγόρια, όσο και τα κορίτσια και αποτελούσε ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου σε σχέση με άλλους παράγοντες, όπως η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της οικογένειας, ο δείκτης νοημοσύνης των παιδιών, ο βαθμός γονικού ελέγχου κ.α.

«Τα παιδιά που παρακολουθούν πολλή τηλεόραση, είναι πιθανότερο στη συνέχεια να εκδηλώσουν αντικοινωνική συμπεριφορά και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά τους», δήλωσαν οι ερευνητές. «Η αντικοινωνική συμπεριφορά αποτελεί μείζον πρόβλημα για την κοινωνία. Μολονότι δεν υποστηρίζουμε ότι η τηλεόραση προκαλεί όλη την αντικοινωνική συμπεριφορά, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η μείωση του χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης μπορεί να μειώσει τα ποσοστά της αντικοινωνικής συμπεριφοράς», δήλωσε ο Χάνκοξ.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει τα παιδιά να μην βλέπουν πάνω από μία έως δύο ώρες τηλεόραση ποιοτικής τηλεόρασης τη μέρα.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής «Pediatrics».
πηγή:http://psychografimata.com/

Αλληλεγγύη, λαϊκισμός και δημόσιες σχέσεις

Ένα χωρίς προηγούμενο κύμα συμπαράστασης στους μετανάστες έχει εμφανιστεί τους τελευταίους μήνες και έχει εκφραστεί με ποικίλους τρόπους. Άλλοι ετοίμασαν μερίδες φαγητού και τις πήγαν σε πλατείες ή σε μέρη όπου μένουν μετανάστες. Άλλοι οργανώθηκαν σε μικρές αυτόνομες ομάδες και συλλόγους και πήγαν εθελοντές στην Μυτιλήνη και στην Λέρο. Άλλοι μάζεψαν ρούχα και φάρμακα με λεφτά από το υστέρημά τους και τα έδωσαν σε δομές αλληλεγγύης. Άλλοι οργάνωσαν συναυλίες, φεστιβάλ ή πάρτυ και όσα χρήματα συγκέντρωσαν τα προώθησαν κατευθείαν σε μετανάστες στο Ελληνικό ή στον Πειραιά ή όπου αλλού.

Αυτή η αυθόρμητη έκφραση των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας, που υποδηλώνει την ευαισθησία τους για το μεταναστευτικό πρόβλημα, είναι ακριβώς η έννοια της λαϊκότητας. Πρόκειται δηλαδή για την αυθόρμητη, ανεπιτήδευτη και πηγαία έκφραση συμμετοχής και αλληλεγγύης που βγαίνει από την ανθρωπιά που φέρει μέσα του κάθε άνθρωπος.

Παράλληλα αναπτύχθηκε και μια άλλη δράση, αυτή τη φορά όχι από τα λαϊκά στρώματα. Ένα δυνατό κλιμάκιο ανθρωπιάς απαρτιζόμενο από celebrities, πολιτικούς της δεκάρας, επιχειρηματίες και ανθρώπους του ποδοσφαίρου εμφανίστηκε στον Πειραιά και έκανε επίθεση αγάπης στους πρόσφυγες. Ρουβάς, Βαρδινογιάννη, Πατούλης και Μόραλης ανάμεσα σε άλλους, δεν άφησαν μωρό αφίλητο –πάντα με συνοδεία κάμερας τηλεοπτικού σταθμού για να είναι σίγουροι ότι τα πλάνα θα βγουν στον αέρα. Μετά μπήκε στο παιχνίδι και η έντυπη δημοσιογραφία. Το περιοδικό downtown δημοσίευσε μια φωτογραφία με διάφορους ανθρώπους του θεάματος ντυμένους πρόσφυγες. Στην περίπτωση της επίσκεψης των celebrities και των υπολοίπων στον Πειραιά, η προσπάθεια ήταν μάλλον σχετικά επιτυχημένη, στην περίπτωση όμως του downtown το αποτέλεσμα ήταν ένα αίσχιστο μασκαριλίκι. Πάντως, παρά την επιτυχία ή την αποτυχία τους, οι δύο περιπτώσεις δεν έχουν μεγάλες διαφορές, διότι ο κοινός παρονομαστής είναι ο λαϊκισμός.

Η ουσία του κάθε λαϊκισμού, επιτυχημένου ή όχι, είναι ακριβώς η μίμηση, ο πιθηκισμός και η καπήλευση οτιδήποτε λαϊκού από άτομα ή οργανώσεις που δεν έχουν σχέση με τα λαϊκά στρώματα. Ο λόγος είναι εμφανής: οι δημόσιες σχέσεις και η καλή εικόνα του επιχειρηματία ή του τραγουδιστή ή του πολιτικού. Εκτός από το ζήτημα της προβολής του ενδιαφερόμενου λαϊκιστή, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα εξαιρετικά πιο σημαντικό.

Η «λαϊκότητα» σημαίνει την ενεργό συμμετοχή του λαού σε μία ζωντανή διαδικασία και μάλιστα με δράσεις στις οποίες εμπλέκονται μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Ο λαός όμως δεν είναι κάτι το ενιαίο, ιδιαίτερα όταν εκφράζεται αυθόρμητα. Η σκέψη και η πράξη του δεν θα σταματήσουν πάντα στο πολιτικά «ορθό» ή στο πολιτικά «πρέπον» ή σε αυτό που, εν τέλει, επιθυμεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Μπορεί να πάει μακρύτερα, σε δρόμους κοινωνικής αμφισβήτησης, «λοξοδρομώντας» από το «πρέπον». Αυτοί λοιπόν που συνδέουν την αλληλεγγύη με την προσωπική τους προβολή, προσπαθούν να ορίσουν το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να εκδηλώνεται η αλληλεγγύη. Το ιδανικό γι’ αυτούς θα ήταν αυτό το λαϊκό συναίσθημα να μην εκφράζεται από τον ίδιο τον λαό αλλά από τους εκπροσώπους της «λαϊκότητάς» του, που είναι ακριβώς αυτοί οι λαϊκιστές. Για παράδειγμα, ο λαϊκιστής πολιτικός μιμείται επιφανειακά τις εκφράσεις του λαού όχι μόνο για να κερδίσει τη συμπάθεια των εκλογέων αλλά επειδή δεν θέλει τον λαό να δρα. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο λαός είναι να δίνει την ευλογία του κάθε 4 χρόνια (ή λιγότερο) για να δρα ο πολιτικός για λογαριασμό του.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο το ιδανικό για την κυρίαρχη τάξη είναι να δίνουν οι πολίτες χρήματα στις ΜΚΟ των επιχειρηματιών και των συμφερόντων που ελέγχονται από το σύστημα, στην συνέχεια οι έμμισθοι υπάλληλοι των ΜΚΟ με την αρωγή του κράτους να παρέχουν αλληλεγγύη στις δόσεις που βολεύουν, χωρίς κινδύνους λαϊκής συμμετοχής πέραν της χρηματικής συνεισφοράς.

Προφανώς αυτό μπορεί να μην γίνεται συνειδητά από όλους τους συμμετέχοντες στο πανηγυράκι επώνυμης αλληλεγγύης, είναι όμως αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι αυτές οι επώνυμες προσπάθειες γίνονται πάντα αφού έχει εκφραστεί η λαϊκή τάση και ποτέ πριν. Αυτή η… ηθική συμμετοχή που περιμένει για να εκφραστεί αφού εξασφαλίσει ότι θα είναι αρεστή σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, είναι άξιο λόγου να κριθεί για την ειλικρίνειά της και για τους σκοπούς της.

H φωτογραφία είναι από το οδοιπορικό του «Ημεροδρόμου», στα Τέμπη (Ρεπορτάζ: Ηλίας Σκυλλάκος – Φωτογραφίες: Αποστόλης Ντόμαλης), όπου είχαν αποκλειστεί πρόσφυγες.

πηγή:http://www.imerodromos.gr/

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ενδεικτικές προλογικές σκέψεις

 Με αίτιο αποτέλεσμα

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο η οικονομική ανάπτυξη βασίστηκε στην υπερπαραγωγή αγαθών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής και, κατά συνέπεια, την πλήρη απασχόληση. Για να αποτραπεί, λοιπόν, η κρίση και η χρεοκοπία των σύγχρονων οικονομιών της αφθονίας, είναι αναγκαία η μαζική κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων. Τη λειτουργία αυτή εκπληρώνει η διαφήμιση. Και δεν είναι η μόνη, αφού παράλληλα επιτελεί και άλλες σοβαρές λειτουργίες.

Με αναλογία

Όπως οι πληροφορίες είναι αναγκαίες στον άνθρωπο, για να επιλέξει σωστά, να πάρει σωστές αποφάσεις και να οργανώσει τη ζωή του με τον καλύτερο γι’ αυτόν τρόπο, έτσι αναγκαία είναι και η διαφήμιση, αφού του δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσει, να επιλέξει και να απολαύσει τα νέα προϊόντα. Άλλωστε, και η διαφήμιση πληροφορία είναι, μόνο που δεν είναι πάντα ακριβής και αξιόπιστη. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η διαφήμιση, αν την πιστέψουμε άκριτα, μπορεί να γίνει τόσο επικίνδυνη, όσο ωφέλιμη μπορεί να είναι μια καλή πληροφορία.

Με παραδείγματα

Αν βρεθούμε σ’ ένα πολυσύχναστο μέρος, περιβαλλόμαστε από μικρές και μεγάλες αφίσες διαφήμισης. Αν ανοίξουμε το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, ακούμε και βλέπουμε να προβάλλονται διαφημίσεις. Αν πάλι ξεφυλλίσουμε ένα έντυπο, εφημερίδα ή περιοδικό, διαβάζουμε, επίσης, διαφημίσεις. Χωρίς υπερβολή, η ζωή μας έχει κατακλυστεί από διαφημίσεις που δε μας πληροφορούν απλώς και μόνο για ένα προϊόν, αλλά και επηρεάζουν, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, τις προτιμήσεις μας, διαμορφώνουν την αισθητική μας αντίληψη και το λόγο μας και, γενικότερα, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής μας.      

Με αντίθεση

Αν και διαφήμιση ονομάζουμε την ανακοίνωση των ιδιοτήτων, των πλεονεκτημάτων ενός προϊόντος για την προσέλκυση του καταναλωτή, εντούτοις η ονομασία αυτή δεν είναι παρά ένας ευφημισμός. Και αυτό γιατί η διαφήμιση, περισσότερο ίσως από την πρωταρχική και αναγκαία για τις σύγχρονες κοινωνίες της αφθονίας λειτουργία της, επιτελεί, έμμεσα αλλά αποτελεσματικά, πρόσθετες λειτουργίες με σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή μας.

Ανάλυση της έννοιας

---

Ορισμός

Διαφήμιση είναι η γνωστοποίηση με έντυπα και οπτικοακουστικά μέσα ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας και των ιδιοτήτων ή των πλεονεκτημάτων που έχουν, με σκοπό να προσελκύσει το καταναλωτικό κοινό.

Τα βασικά στοιχεία της διαφήμισης ως επικοινωνιακής πράξης

---

Ø  Ο πομπός (διαφημιστής).

Ø  Ο δέκτης (καταναλωτής).

Ø  Το μήνυμα (περιεχόμενο και μορφή).

Ø  Το επικοινωνιακό μέσο (τύπος, ραδιόφωνο, τηλεόραση, Διαδίκτυο).

Ø  Ο επικοινωνιακός κώδικας (λόγος, εικόνα, ήχος).

Ø  Ο σκοπός (προσέλκυση του καταναλωτή).

Χαρακτηριστικά του διαφημιστικού λόγου

---

Ø  Είναι απλός και επιγραμματικός.

Ø  Είναι ελλειπτικός, συνθηματικός (σλόγκαν), εντυπωσιακός και μερικές φορές προκλητικός.

Ø  Ανάλογα με την περίπτωση γίνεται αφηγηματικός, περιγραφικός, επεξηγηματικός, μονόλογος ή διάλογος.

Ø  Χρησιμοποιεί νεολογισμούς και σχήματα λόγου (μεταφορά, παρομοίωση, αντίθεση, υπερβολή, παρήχηση), ευφυολογήματα, σπάνιες και εξεζητημένες λέξεις και φράσεις.

Ø  Συχνά χιουμοριστικός.

Ø  Σπανιότερα επιχειρηματολογεί και χρησιμοποιεί τεκμήρια.

Μέσα και τεχνικές της διαφημιστικής πειθούς, στα οποία οφείλεται και η αποτελεσματικότητά της

---

Στο περιεχόμενο του διαφημιστικού μηνύματος

Ø  Τα διαφημιστικά μηνύματα είναι προϊόντα επιστημονικής μελέτης των αναγκών και της συμπεριφοράς του καταναλωτικού κοινού, και μάλιστα σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει κατά ηλικία, φύλο, κοινωνική και οικονομική κατάσταση.

Ø  Απευθύνεται στο συναίσθημα του δέκτη προκαλώντας του συναισθήματα φόβου, μειονεξίας και ενοχής, ευχαρίστησης, ευθύνης κ.λ.π.

Ø  Απευθύνεται στη λογική με επιχειρήματα, τεκμήρια και σοφιστικά τεχνάσματα.

Ø  Συχνά επικαλείται και την αυθεντία, δηλαδή έναν ειδικό, έναν επιστήμονα ή ένα δημοφιλές πρόσωπο.

Ø  Προκαλεί συνειρμό ιδεών και αυθυποβολή του δέκτη.

Ø  Πολλά διαφημιστικά μηνύματα εμπεριέχουν λανθάνουσα αξιολόγηση που λειτουργεί δεσμευτικά για το δέκτη, π.χ. «Εφημερίδα για σκεπτόμενους αναγνώστες». (Λες και οι αναγνώστες άλλων εφημερίδων δεν είναι σκεπτόμενοι!)

Στη μορφή του διαφημιστικού μηνύματος

Ø  Βασίζεται σε πορίσματα της ψυχολογίας.

Ø  Βασίζεται σε δεδομένα κοινωνιολογικής μελέτης και έρευνας: συνήθειες, αντιλήψεις, αξίες, προτιμήσεις, παιδεία του καταναλωτικού κοινού.

Ø  Αξιοποιεί τους κανόνες αισθητικής.

Ø  Προβάλλει κάθε σημαντική λεπτομέρεια που περιβάλλει ή συνοδεύει το προϊόν που διαφημίζεται.

Ø  Εκμεταλλεύεται άριστα το λόγο, την εικόνα και τον ήχο.

Στον τρόπο μετάδοσής του

Ø  Επαναλαμβάνεται συχνά, καταιγιστικά.

 

Θετικά αποτελέσματα

---

Η διαφήμιση συμβάλλει:

Ø  Στην ευρεία διακίνηση των αγαθών, με την προβολή και τη γνωστοποίησή τους.

Ø  Στην αύξηση της παραγωγής, επειδή αυξάνεται η ζήτηση των προϊόντων που διαφημίζονται.

Ø  Στην βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων και των παρεχόμενων υπηρεσιών, λόγω του ανταγωνισμού που αναπτύσσεται ανάμεσα στους παραγωγούς.

Ø  Στη μείωση των τιμών, επειδή η κατανάλωση αυξάνεται και επειδή το κόστος της διαφήμισης είναι χαμηλότερο από το κόστος που έχουν οι προσωπικές πωλήσεις.

Ø  Στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και του εμπορίου, λόγω ζήτησης.

Ø  Στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ø  Ενημερώνει για τα νέα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά και διευρύνει τις δυνατότητες επιλογής του καταναλωτή.

Ø  Δημιουργεί κίνητρα για την ανάπτυξη της πρωτοτυπίας και της καινοτομίας.

Ø  Καλλιεργεί το γούστο, αν είναι καλαίσθητη.

Ø  Η επώνυμη διαφήμιση των προϊόντων αποτελεί έμμεση εγγύηση για την καλή ποιότητά τους.

Ø  Επιχορηγεί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη διοργάνωση εκδηλώσεων: αθλητικών, καλλιτεχνικών κ.τ.λ.

Αρνητικά αποτελέσματα

---

Η αθώα φαινομενικά προβολή υπαρκτών ή ανύπαρκτων ιδιοτήτων ενός αγαθού «κρύβει» επιμελώς πολλούς κινδύνους. Πίσω από τη δελεαστική και προκλητική εικόνα με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, πίσω από τη φανερή επιθυμία και επιδίωξη του διαφημιστή να κερδίσει την προτίμηση του καταναλωτή λανθάνουν σοβαρές λειτουργίες και ελλοχεύουν αδιόρατοι κίνδυνοι.

Ø  Υποδουλώνει πνευματικά και ψυχικά τον άνθρωπο, που εξαρτάται από εικονικές, πλασματικές ανάγκες.

Ø  Εθίζει τις μάζες να υπακούουν όχι μόνο σε διαφημιστικά, αλλά και σε  πολιτικά μηνύματα.

Ø  Διαμορφώνει πρότυπα ζωής με κριτήριο την επιδίωξη του μέγιστου κέρδους. «Η ρεκλάμα δε δημιουργεί μόνο αντικείμενο για τον πελάτη, αλλά και πελάτη για το αντικείμενο».

Ø  Ευτελίζει παραδοσιακές αξίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Η έκφραση των συναισθημάτων και η επικοινωνία του ανθρώπου-καταναλωτή με άλλα άτομα συνδέεται άμεσα με την απόκτηση, την προσφορά ή την αποδοχή συγκεκριμένων προϊόντων.

Ø  Αυξάνει ψευδαισθήσεις και προσδοκίες, που όμως παραμένουν ανεκπλήρωτες, εφόσον δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες των καταναλωτών.

Ø  Προκαλεί άγχος και αισθήματα μειονεξίας στον άνθρωπο, ο οποίος χρεώνεται, εντατικοποιεί τη δουλεία του για να αποκτήσει τα διαφημιζόμενα προϊόντα, μειώνει τον ελεύθερο χρόνο του και εξαντλείται.

Ø  Ο καταναλωτής όχι μόνο παύει να έχει επίγνωση της ταξικής θέσης του στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, αλλά χάνει και τη δυνατότητα μιας γενικής θεώρησης και αναζήτησης των αιτιών για οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Παγιδεύεται και αποπροσανατολίζεται.

Ø  Η οργανωμένη και παρατεταμένη διαφημιστική καμπάνια των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων οδηγεί σε μαρασμό τις μικρές ανταγωνιστικές τους επιχειρήσεις, που δεν έχουν τα απαιτούμενα κεφάλαια, για να διαφημίσουν τα προϊόντα που παρέχουν.

Ø  Χειραγωγούνται, έμμεσα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης’  κατά συνέπεια, κατευθύνεται και η πληροφόρηση που προσφέρουν στο κοινό.

Ø  Αλλοιώνεται σε σημασιολογικό, φωνολογικό και συντακτικό επίπεδο η γλώσσα. Διαστρέφεται ο λόγος’  τα τηλεοπτικά διαφημιστικά μηνύματα φαίνονται πιο πειστικά από τα λογικά επιχειρήματα.

Οι επιπτώσεις των τηλεοπτικών διαφημίσεων στα παιδιά

---

Ø  Εκμεταλλεύονται την άγνοια των παιδιών σχετικά με τις οικονομικές σχέσεις.

Ø  Υπερβάλλουν σε ό,τι αφορά τα οφέλη του προϊόντος, λ.χ. στην υγεία.

Ø  Παρουσιάζουν φανταστικές καταστάσεις, όπου το παιδί έχει υπερφυσικές ικανότητες (σούπερμαν).

Ø  Διεγείρουν επιθυμίες που δε θα είχαν προτεραιότητα, αν δεν υπήρχαν οι συγκεκριμένες διαφημίσεις.

Ø  Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι τα παιδιά επηρεάζονται εύκολα.

Ø  Δημιουργούν ή δίνουν έμφαση σε αρνητικές αξίες, όπως η φιλαρέσκεια και η ματαιοδοξία.

Ø  Διαστρεβλώνουν την αλήθεια, υπερβάλλουν και εξαπατούν τα παιδιά, που δεν είναι ακόμα σε θέση να κρίνουν το διαφημιστικό μήνυμα.

Ø  Προωθούν την αγορά προϊόντων, όχι για την αξία τους καθ’ αυτήν, αλλά για κάποιο παρελκόμενο όφελος ή απόκτημα, π.χ. παιχνίδια μέσα σε γαριδάκια, χαλκομανίες μαζί με τις τσίχλες κ.τ.λ.

Προτάσεις για τον περιορισμό των αρνητικών αποτελεσμάτων της

---

Παρά τα αρνητικά φαινόμενα που προβάλλει, είναι ουτοπία να ισχυριστεί κάποιος πως είναι δυνατό να περιοριστεί και, πολύ περισσότερο, να καταργηθεί η διαφήμιση, επειδή είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη και τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Ωστόσο, με κατάλληλα μέτρα, μπορεί να περιοριστούν οι επιπτώσεις της.

Ø  Αντιμετώπιση των διαφημίσεων με πνεύμα σκεπτικισμού και κριτικής.

Ø  Έλεγχος του προϊόντος που διαφημίζεται, αν δηλαδή έχει πράγματι τις ιδιότητες για τις οποίες διαφημίζεται.

Ø  Να επιβάλλεται στις επιχειρήσεις η υποχρέωση να τοποθετούν πάνων στα προϊόντα τους ετικέτες, που να πληροφορούν τον καταναλωτή για τη σύνθεση του προϊόντος και τους κανονισμούς ασφαλείας που τηρεί.

Ø  Ο καταναλωτής να γνωρίζει και να διεκδικεί τα δικαιώματά του και να αντιδρά σε φαινόμενα αισχροκέρδειας, παραπλάνησης και εξαπάτησής του

Ø  Να αποζημιώνονται οι καταναλωτές σε περίπτωση που θα αγοράσουν ελαττωματικά ή επικίνδυνα προϊόντα.

Ø  Εγκράτεια.

Ø  Ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων, αυτογνωσία.

Ø  Ανάπτυξη πνευματικών ενδιαφερόντων που θα λειτουργούν ως αντίδοτο στη διαφημιστική και καταναλωτική φρενίτιδα του καιρού μας.

Ø  Μέτρα από την πολιτεία για την προστασία του καταναλωτή από την υπερβολή, την εξαπάτηση και την ακαλαισθησία των διαφημίσεων. (πλαίσιο κανόνων σύμφωνα με το οποίο η διαφήμιση θα λειτουργεί με σεβασμό στα δικαιώματα του κοινού.)